Een minder klassieke aquarelstijl verbonden met een typisch coloriet geven aan de stedelijke landschappen een onverwachte en buitengewone dimensie ver buiten de commerciële  sfeer die  vooral aan beelden van het toeristische Brugge eigen zijn. De bewust gekozen “alledaagse” onderwerpen zijn ingetogen en intimistisch en tonen bevreemdende beelden uit een wereld die vlug aan het veranderen is. De vergankelijkheid van het leven is gevat in verstilde momenten. Heden en verleden kruisen elkaar:  de straat, het plein, een huis, eenzame plaatsen komen weer tot rust als de mens vertrokken is: achterlaten of achtergelaten worden, een schier eindeloze vorm van afscheid nemen.