Op zoektocht naar het ideale beeld brengt  Hans M. Huyghebaert  een cerebrale benadering van de realiteit. Het grafisch werk is hierdoor abstracter en appelleert niet meer aan de dagdagelijkse realiteit. Kleur en techniek gaan de confrontatie aan met ethiek.  De materiaalbehandeling is veelzijdig maar duidelijk. Texturen en  composities eenvoudig maar intens. Er wordt gereflecteerd over de zin van het bestaan en de consequenties hiervan op mens en ruimte.  Existentiële gedachten drukken hun  stempel op de werken: de complexe wereld in zijn geheel of gedeeltelijk gevat binnen een bladspiegel.